☊ TCL02
Davut'un mezmuru
1. Beni haklı çıkar, ya RAB,
Çünkü dürüst bir yaşam sürdüm;
Sarsılmadan RAB'be güvendim.
2. Dene beni, ya RAB, sına;
Duygularımı, düşüncelerimi yokla.
3. Çünkü sevgini hep göz önünde tutuyor,
Senin gerçeğini yaşıyorum ben.
4. Yalancılarla oturmam,
İkiyüzlülerin suyuna gitmem.
5. Kötülük yapanlar topluluğundan nefret ederim,
Fesatçıların arasına girmem.
6. Suçsuzluğumu göstermek için ellerimi yıkar,
Sunağının çevresinde dönerim, ya RAB,
7. Yüksek sesle şükranımı duyurmak
Ve bütün harikalarını anlatmak için.
8. Severim, ya RAB, yaşadığın evi,
Görkeminin bulunduğu yeri.
9. Günahkârların,
Eli kanlı adamların yanısıra canımı alma.
10. Onların elleri kötülük aletidir,
Sağ elleri rüşvet doludur.
11. Ama ben dürüst yaşarım,
Kurtar beni, lütfet bana!
12. Ayağım emin yerde duruyor.
Topluluk içinde sana övgüler sunacağım, ya RAB.
Müzik şefi için
"Uzak Yabanıl Fıstık Ağaçlarındaki Güvercin" makamında Davut'un Miktamı -
Gat Kenti'nde Filistliler kendisini yakaladığı zaman
1. Acı bana, ey Tanrı,
Çünkü ayak altında çiğniyor insanlar beni,
Gün boyu saldırıp eziyorlar.
2. Düşmanlarım ayak altında çiğniyor beni her gün,
Küstahça saldırıyor çoğu.
3. Sana güvenirim korktuğum zaman.
4. Tanrı'ya, sözünü övdüğüm Tanrı'ya
Güvenirim ben, korkmam.
İnsan bana ne yapabilir?
5. Gün boyu sözlerimi çarpıtıyorlar,
Hakkımda hep kötülük tasarlıyorlar.
6. Fesatlık için uğraşıyor, pusuya yatıyor,
Adımlarımı gözlüyor, canımı almak istiyorlar.
7. Kötülüklerinin cezasından kurtulacaklar mı?
Ey Tanrı, halkları öfkeyle yere çal!
8. Çektiğim acıları kaydettin,
Gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin!
Bunlar defterinde yazılı değil mi?
9. Seslendiğim zaman,
Düşmanlarım geri çekilecek.
Biliyorum, Tanrı benden yana.
10. Sözünü övdüğüm Tanrı'ya,
Sözünü övdüğüm RAB'be,
11. Tanrı'ya güvenirim ben, korkmam;
İnsan bana ne yapabilir?
12. Ey Tanrı, sana adaklar adamıştım,
Şükran kurbanları sunmalıyım şimdi.
13. Çünkü canımı ölümden kurtardın,
Ayaklarımı tökezlemekten korudun;
İşte yaşam ışığında, Tanrı huzurunda yürüyorum.
Davut'un duası
1. Kulak ver, ya RAB, yanıtla beni,
Çünkü mazlum ve yoksulum.
2. Koru canımı, çünkü senin sadık kulunum.
Ey Tanrım, kurtar sana güvenen kulunu!
3. Acı bana, ya Rab,
Çünkü gün boyu sana yakarıyorum.
4. Sevindir kulunu, ya Rab,
Çünkü dualarımı sana yükseltiyorum.
5. Sen iyi ve bağışlayıcısın, ya Rab,
Sana yakaran herkese bol sevgi gösterirsin.
6. Kulak ver duama, ya RAB,
Yalvarışlarımı dikkate al!
7. Sıkıntılı günümde sana yakarırım,
Çünkü yanıtlarsın beni.
8. İlahlar arasında senin gibisi yok, ya Rab,
Eşsizdir işlerin.
9. Yarattığın bütün uluslar gelip
Sana tapınacaklar, ya Rab,
Adını yüceltecekler.
10. Çünkü sen ulusun, harikalar yaratırsın,
Tek Tanrı sensin.
11. Ya RAB, yolunu bana öğret,
Senin gerçeğine göre yürüyeyim,
Kararlı kıl beni, yalnız senin adından korkayım.
12. Ya Rab Tanrım, bütün yüreğimle sana şükredeceğim,
Adını sonsuza dek yücelteceğim.
13. Çünkü bana sevgin büyüktür,
Canımı ölüler diyarının derinliklerinden sen kurtardın.
14. Ey Tanrı, küstahlar bana saldırıyor,
Zorbalar sürüsü, sana aldırmayanlar
Canımı almak istiyor,
15. Oysa sen, ya Rab,
Sevecen, lütfeden, tez öfkelenmeyen,
Sevgisi ve sadakati bol bir Tanrı'sın.
16. Yönel bana, acı halime,
Kuluna kendi gücünü ver,
Kurtar hizmetçinin oğlunu.
17. İyiliğinin bir belirtisini göster bana;
Benden nefret edenler görüp utansın;
Çünkü sen, ya RAB, bana yardım ettin,
Beni avuttun.
1. RAB'bi seviyorum,
Çünkü O feryadımı duyar.
2. Bana kulak verdiği için,
Yaşadığım sürece O'na sesleneceğim.
3. Ölüm iplerine dolaşmıştım,
Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı,
Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
4. O zaman RAB'bi adıyla çağırdım,
"Aman, ya RAB, kurtar canımı!" dedim.
5. RAB lütufkâr ve adildir,
Sevecendir Tanrımız.
6. RAB saf insanları korur,
Tükendiğim zaman beni kurtardı.
7. Ey canım, yine huzura kavuş,
Çünkü RAB sana iyilik etti.
8. Sen, ya RAB, canımı ölümden,
Gözlerimi yaştan,
Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
9. Yaşayanların diyarında,
RAB'bin huzurunda yürüyeceğim.
10. İman ettim,
"Büyük acı çekiyorum" dediğim zaman bile.
11. Şaşkınlık içinde,
"Bütün insanlar yalancı" dedim.
12. Ne karşılık verebilirim RAB'be,
Bana yaptığı onca iyilik için?
13Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp
RAB'bi adıyla çağıracağım.
14. Bütün halkının önünde,
RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim.
15. RAB'bin gözünde değerlidir
Sadık kullarının ölümü.
16. Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum;
Kulun, hizmetçinin oğluyum,
Sen çözdün bağlarımı.
17. Ya RAB, seni adınla çağırıp
Şükran kurbanı sunacağım.
18. RAB'be adadıklarımı yerine getireceğim
Bütün halkının önünde,
19. RAB'bin Tapınağı'nın avlularında,
Senin orta yerinde, ey Yeruşalim!
RAB'be övgüler sunun!
1. RAB'be övgüler sunun!
Ey gönlüm, RAB'be övgüler sun.
2. Yaşadıkça RAB'be övgüler sunacak,
Var oldukça Tanrım'a ilahiler söyleyeceğim.
3. Önderlere,
Sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin.
4. O son soluğunu verince toprağa döner,
O gün tasarıları da biter.
5. Ne mutlu yardımcısı Yakup'un Tanrısı olan insana,
Umudu Tanrısı RAB'de olana!
6. Yeri göğü,
Denizi ve içindeki her şeyi yaratan,
Sonsuza dek güvenilir olan,
7. Ezilenlerin hakkını alan,
Açlara yiyecek sağlayan O'dur.
RAB tutsakları özgür kılar,
8. Körlerin gözünü açar,
İki büklüm olanları doğrultur,
Doğruları sever.
9. RAB garipleri korur,
Öksüze, dul kadına yardım eder,
Kötülerin yolunuysa saptırır.
10. RAB Tanrın sonsuza dek, ey Siyon,
Kuşaklar boyunca egemenlik sürecek.
RAB'be övgüler sunun!
1. Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi,
Akılsıza da onur yakışmaz.
2. Öteye beriye uçuşan serçe
Ve kırlangıç gibi,
Hak edilmemiş lanet de tutmaz.
3. Ata kırbaç, eşeğe gem,
Akılsızın sırtına da değnek gerek.
4. Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme,
Yoksa sen de onun düzeyine inersin.
5. Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver,
Yoksa kendini bilge sanır.
6. Akılsızın eliyle haber gönderen,
Kendi ayaklarını kesen biri gibi,
Kendine zarar verir.
7. Akılsızın ağzında özdeyiş,
Kötürümün sarkan bacakları gibidir.
8. Akılsızı onurlandırmak,
Taşı sapana bağlamak gibidir.
9. Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise,
Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.
10. Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse,
Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.
11. Ahmaklığını tekrarlayan akılsız,
Kusmuğuna dönen köpek gibidir.
12. Kendini bilge gören birini tanıyor musun?
Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
13. Tembel, "Yolda aslan var,
Sokaklarda aslan dolaşıyor" der.
14. Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi,
Tembel de yatağında döner durur.
15. Tembel elini sahana daldırır,
Yeniden ağzına götürmeye üşenir.
16. Tembel kendini,
Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.
17. Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi,
Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.
18-19. Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse,
Komşusunu aldatıp, "Şaka yapıyordum"
Diyen de öyledir.
20. Odun bitince ateş söner,
Dedikoducu yok olunca kavga diner.
21. Kor için kömür, ateş için odun neyse,
Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.
22. Dedikodu tatlı lokma gibidir,
İnsanın ta içine işler.
23. Okşayıcı dudaklarla kötü yürek,
Sırlanmış toprak kaba benzer.
24. Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır,
Ama içi hile doludur.
25. Güzel sözlerine kanma,
Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.
26. Nefretini hileyle örtse bile,
Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.
27. Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer,
Taşı yuvarlayan altında kalır.
28. Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder,
Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.